Czym jest szkolenie psów. Etyka i filozofia mojej pracy. Ten artykuł jest fragmentem wykładu, który przygotowałam na jeden z moich kursów online – Warsztat Przewodnika. Pisząc wstępny wykład, zdałam sobie sprawę, że pierwszą rzeczą, którą muszę zrobić, to wyjaśnić, co naprawdę oznacza dla mnie szkolenie psów. Jakie są moje metody, dlaczego robię to, co robię i jakie są moje wytyczne. Czułam potrzebę wyjaśnienia tego ludziom, których uczę, w przeciwnym razie, jak mogą w pełni zrozumieć, co chcę im przekazać.
- Wiedza. Aby wpłynąć na życie psów, musimy zrozumieć, jakie procesy są w nich uczestniczą. Naszym głównym zainteresowaniem jest sposób, w jaki uczą się zwierzęta, dlatego musimy znać zasady rządzące procesami uczenia się, nieustannie zdobywać wiedzę. Nie wymyśliliśmy tych reguł, tak jak nie wymyśliliśmy reguł dla różniczek lub odejmowania. Po prostu nauczyliśmy się ich używać. Nie możemy lekceważyć nauki, powinniśmy nauczyć się ją stosować w prawdziwym życiu. Ponieważ nauka w swojej definicji jest systematycznym podejściem do zrozumienia zjawisk będących przedmiotem zainteresowania. Oznacza to, że może nam pomóc w naszej praktycznej pracy, bez nauki pozostajemy bez wskazówek, i nigdy nie jesteśmy pewni, jaki będzie wynik naszej pracy.Przedmiotem naszej pracy jest zachowanie. Nie oznacza to, że emocje się nie pojawiają, po prostu nie jesteśmy w stanie ich zmierzyć. Są niezwykle istotną częścią życia psa, ale możemy je zmienić tylko poprzez pracę nad zachowaniem. Dlatego powinniśmy skupić się na zachowaniu i regułach, którym nauka zachowań podlega. Oznacza to również stawianie w pierwszym rzędzie kwestii etycznych, ponieważ psy nie są w stanie używać mowy ludzkiej aby wyjaśnić, jak się czują w danym momencie, dlatego powinniśmy być jeszcze bardziej ostrożni przy użyciu używanych przez nas metod i bacznie obserwować zachowania. Dlatego też naszym pierwszym wyborem zawsze powinno być pozytywne wzmocnienie.
Zachowanie nie istnieje w próżni. Aby w pełni zrozumieć jego znaczenie musimy być bardzo ostrożnymi obserwatorami. Ponieważ patrzenie tylko na jedno zachowanie bez jego kontekstu, historia ucznia jest po prostu poważnym błędem. Podejście naukowe daje nam narzędzia i kształtuje nas jako nauczyciel
2. Wybór. Wierzę, że wybór jest wzmacniający. O ile nie możemy powiedzieć na 100%, że jest wzmocnieniem pierwotnym to z pewnością możemy przyjąć założenie, że brak wyboru spełnia funkcję kary. Wybór jest podstawą mojej filozofii szkolenia psów. Ze względu na świat, w którym żyjemy, jesteśmy zmuszeni w dużym stopniu ograniczać wybór naszych zwierząt towarzyszących. Wybieramy to co jedzą, jak żyją, kogo spotykają. Często jest to podyktowane bezpieczeństwem zwierząt lub innych ludzi. Tak po prostu funkcjonuje nasz świat. Ale z tego powodu jestem wielkim zwolennikiem wyboru w sytuacjach szkoleniowych. Naszym obowiązkiem jako trenera jest uczynienie procesu uczenia się doświadczeniem, w które nasz pies zdecyduje się zaangażować. Zapewnienie wyboru oznacza umożliwienie zwierzęciu bycia partnerem, a nie niewolnikiem. Daj swojemu psu wybór, a jeśli boisz się, że nie zdecyduje się zaangażować w pracę z Tobą, to oznacza że powinieneś poważnie przemyśleć jak wygląda wasz trening.
- Pies jako jednostka. Tak, zasady nauki zachowań dotyczą wszystkich organizmów. Ale aby skutecznie uczyć psa, musimy spojrzeć na niego jak na jednostkę z pewną historią, z pewnymi umiejętnościami lub brakiem umiejętności. Tylko wtedy będziemy mogli dobrać odpowiednie narzędzia i metody do pracy. Ignorowanie historii naszego ucznia nie jest lekceważeniem jednej z najcenniejszych informacji jaką mamy, aby metoda odniosła sukces.
- Nie chodzi o to, czego możesz nauczyć. Chodzi o to czego powinieneś uczyć. Możliwość nauczenia czegoś nie oznacza, że powinniśmy to robić. Bezpieczeństwo i komfort naszych uczniów powinny być naszym priorytetem. Nie wyniki czy medale na zawodach. Psy bardzo często wykonują ćwiczenia, którymi narażają swoje zdrowie. My, jako nauczyciele, jesteśmy od tego aby zapewnić, że tak się nie dzieje. Znajomość różnych metod i narzędzi w pracy z psami nie oznacza, że możemy lub powinniśmy je wszystkie wykorzystywać.
- Rozmowa. Proces uczenia się polega na wzajemnej komunikacji, gdzie granica między tym, kto kogo naucza zanika. To rozmowa pomiędzy nauczycielem a uczniem. To role, które wzajemnie się uzupełniają. Bo nawet podczas sesji kształtowania, kto właściwie kształtuje kogo? Czy to ja kontroluję zachowania psa czy może on kontroluje moje? Takie podejście sprawia, że nasi uczniowie są równymi partnerami w naszej podróży edukacyjnej. Przenosi naszą relację na wyższy poziom. Aby komunikować się z naszymi psami, musimy znać ich zachowanie, musimy znać etogram gatunku. Musimy zrozumieć język ciała.